Przejdź do głównej zawartości

Z wizyta u Iman

Leje i leje. Sniegu tej zimy nie ma, ale wcale mnie to nie martwi. Wiec mamy czwartek i poszukiwania pracy ciag dalszy. Wchodze do jednej z firm, przedstawiam sie i grzecznie sie pytam, czy juz moze rozpatrzyli moja aplikacje bo nikt jeszcze do mnie w tej sprawie nie oddzwonil. Na to przemily Pan, metr 86 patrzy na mnie, usmiecha sie i pyta szorstko, czy to ja jestem ta dziewczyna z Polski, ktora mowi po holendersku. Kiwam glowa potwierdzajaco, rozdziabujac swa paszcze tak, aby ujrzal moj najszczerszy usmiech w swiecie. On odwzajemnia moj usmiech szyderczym parskiem (bo tylko tak moge to nazwac), ze Polek po 26 roku zycia nie chca. Moj usmiech znika i pytam sie, dlaczego. Przeciez spelniam warunki zatrudnienia. Mowie w trzech jezykach, wszystkie programy komputerowe na jakich mialabym pracowac, znam i doswiadczenie w zawodzie tez posiadam. A poza tym, co on ma na mysli mowiac, "Polek po...". W ogloszeniu nie bylo nic o wymaganiach dotyczacych wieku.  Na co on mi chamsko odpowiada, "Ok. Bede szczery. Nie za bardzo chcemy miec tu pracownikow z Polski.. nie posiadacie tu najlepszej opinii... takze sama rozumiesz...". Umarlam, a potem wyszlam z siebie i stanelam obok walac tego prostaka w twarz. Szok. Wyszlam stamtąd i to byloby na tyle jesli chodzi o szukanie pracy w dniu dzisiejszym. Jestem tu czwarty rok ale jeszcze nigdy nikt nie walnal do mnie takim tekstem. Powaznie ! Nawet jesli Holendrzy nas dyskryminuja to raczej nie chwala sie tym tak beztrosko. No ale wyszłam z założenia, ze zawsze musi byc ten pierwszy raz i tyle. Jutro jest nowy dzien i bedzie ok.

W drodze po kawe, zadzwonil P, pytajac, czy nie bylismy przypadkiem umowieni na dzis do Iman i dzieciakow. Kompletnie o tym zapomnialam. Wlecialam szybko do sklepu, w poszukiwaniu jakiegos drobiazgu dla maluchow. Kupilam dla Adama mini namiot, a dla bobasa ubranko.

Adam ogromnie sie ucieszył szczegolnie, ze ponoć dzien wczesniej prosil mame o taki. Score! Prezent udany. Moj P pomagal mu go zlozyc i wiecie co? Zawsze ogarnia mnie takie cieple uczucie kiedy widzę go, angazujacego sie w zabawy z dziecmi. Wiem, ze bedzie świetnym ojcem...

Ja oczywiscie nie moglam odkleic sie od 4 miesiecznego bombelka. Ten zapach... te raczki, to wszystko to magia, ktora nie pozwala uciszyć zegara biologicznego...

... wiec mowie sobie, ze cierpliwość popłaca i czekam na następny dzień. :)





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wielki początek, czy mały koniec?

31.07. godzina 9.00 zostaliśmy wywołani przez nieznajomą Panią Doktor do gabinetu. Razem z Erykiem obdarzyliśmy siebie zmieszanym wzrokiem, bo to przecież nie nasz lekarz! Wchodzimy do pokoju, w którym ustawione są trzy, bardzo wygodne fotele. Wygodne aż do przesady. Tak jakby było to zaplanowane z góry. Wiecie, w razie złych diagnoz fotel minimalizuje lub opóźnia twoja reakcje i powstrzymuje atak łez i panki. Po prostu zatapiasz się w mięciutkim obiciu. Do nieskończonej błogości i całkowitemu relaksowi brakuje ci już tylko koca. Zdecydowanie przemyślana taktyka ! : ) Rozmowa zaczyna się niezręcznym poinformowaniem Doktorki o moich niecałkowitych możliwościach rozmowy w języku niemieckim. Od razu możesz zobaczyć jej grymas na twarzy i przewrót oczami, co sprawia, że pierwsze wrażenie jest spalone i z góry zakładam, że nie przypada mi ona jako lekarz. Gdzie jest Doktor z poprzedniej wizyty? Nie wiem... Doktorka informuje mnie, że angielski zna, więc część naszej rozmowy możemy tak pr...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Spokój

Przeprosił mnie za wszystko. Przeprosił, za każdą rzecz jaka powiedział, zrobił a która sprawiła, że cierpiałam. Poprosił o jeszcze jedną szanse na lepsze jutro. Powiedział, że każde z nas powinno dawać z siebie wszystko i że dość niedotrzymanych obietnic. Chce się starać. Są nowe postanowienia i wyznaczone granice, czy zadziała? Muszę w to wierzyć. Czy wiara nie czyni cuda? Nie chcę się wyprowadzać, nie chcę zaczynać od nowa, wiec jeśli tak to musi wyjść. Ma wady, tak jak i ja. Jak każdy człowiek. Sęk chyba w tym aby akceptować je na równi z zaletami bo jeśli nie, to jak przetrwać? Trzeba nauczyć się kochać wady drugiego człowieka bo sami nie jesteśmy idealni. Jasne, są rzeczy których nie da się przeskoczyć ale nie uważam, żeby jego, czy moje wady były na tyle wielkie aby kończyć to co łączy nas od dawna. Znów czuję wewnętrzny spokój. Mam nadzieję, że to były ostatnie negatywne wpisy dotyczące naszych relacji. Nie uważam oczywiście, że problemy się nie pojawią. Będą ale musimy być bar...
2 komentarze
Czytaj więcej

Pierwsze mysli z MRKH

Pierwsze mysli: "- Nie bede mogla poczuc kopania wlasnego dziecka w sobie. - Nikt nigdy sie ze mna nie zwiaze. - Jestem bezuzytecznym, chodzacym czlowiekiem! Nie kobieta, nie mezczyzna... Czyms co egzystuje bez prawa... Wybryk natury! - Nie bede mogla przezyc 9 miesiecy czujac wszystkiego, co czuje kobieta w ciazy.  - Nigdy nie bede lezala w szpitalu z wlasnym dzieckiem w ramionach. - Moj maz nigdy nie bedzie przy mnie w sali poorodowej, trzymajac mnie za reke, ze lzami w oczach... - Nigdy nie zobacze mojego meza glaskajacego i mowiacego do mojego brzuszka.. - Nie wyprawie "Baby Shower". - Nigdy nie przyjde do domu, trzymajac w reku male pudelko z malymi bucikami lub zdjeciem usg, ktore dalabym swojemu mezowi, wypowiadajac magiczne "jestem w ciazy"...'' - Nigdy... I tych "" nigdy " jest ogrom. Bardzo ciezko jest pozbyc sie tych mysli. To wymaga czasu, ktory dla kazdej z nas bedzie inny. Ja uwazam, ze to jest tro...
5 komentarzy
Czytaj więcej